دوشنبه ۲۸ اسفند ۰۲

گزارش کارآموزی

۸۹۲ بازديد

گزارش کارآموزی رشته حسابداری نمونه کاملی از فایل کارآموزی حاضر است که توسط تیم تخصصی فایل پژوهشی معلمان جهت استفاده شما عزیزان قرار گرفته است. تیم تخصصی فایل پژوهشی معلمان آموزش و پرورش از هیچ تلاشی در راستای نگارش فایل گزارش کارآموزی رشته حسابداری فروگزاری ننموده است و محتویات فایل گزارش کارآموزی رشته حسابداری را به همه شکل تایید می کند.

قسمتی از این گزارش کارآموزی:

پیشگفتار :

در طول دوره کارآموزی در شرکت تولی پرس در  استان قزوین  ، با سیستم های گوناگون حسابداری و انبارداری در شرکت آشنا شدم و به بررسی آنها پرداختم ، شرکت را از جوانب گوناگون مورد بررسی قرار داده و به نتایج و راهکارهایی در زمینه بهبود وضعیت در شرکت دست یافتم ، این گزارش خلاصه ای است از آموخته های اینجانب در طول دوره کارآموزی که به استحضار جنابعالی خواهد رسید .

مقدمه :

جذابیت بهره‌جویی از نرم‌افزارهای مالی زمانی نمود پیدا می کند که لازم باشد محاسبات پیچیده‌ای در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با پرهیز از هرگونه خطایی صورت گیرد.  محاسبه‌ی حقوق و دستمزد کارکنان در سازمان‌ها و موسسات اقتصادی مثال بارزی از همین محاسبات زمان‌بر است که مسئولین مالی همیشه درگیر آن هستند. حال آن که به دلیل تنوع شیوه‌های محاسبه و تعدد عوامل تاثیرگذار، طراحی نرم‌افزاری که پاسخگوی نیاز کاربران گوناگونی باشد، از ظرافت و پیچیدگی خاصی برخوردار است. سیستم «حقوق و دستمزد»، وظیفه محاسبه حقوق و مزایای کارکنان سازمان را با توجه به اطلاعات دریافتی از سایر سیستم‌های حوزه «اداری- مالی» بر عهده دارد. این سیستم از یک سو ارتباط تنگاتنگی را با سیستم «مدیریت منابع انسانی» جهت دریافت اطلاعات استخدامی پرسنل برقرار و از سوی دیگر اطلاعات عملکرد پرسنل را از سیستم «حضور و غیاب» دریافت می‌نماید. اطلاعات مالی ایجاد شده در محاسبات این سیستم نیز به‌طور مکانیزه به سیستم «حسابداری مالی» ارسال می‌گردند. امکانات گسترده این سیستم در تعریف پارامترهای محاسبه حقوق به‌صورت کاملا پویا و با توجه به نیازهای موجود، سازمان را قادر می‌سازد که بدون وابستگی به لایه‌های نرم‌افزاری، اطلاعات خود را در سیستم تعریف نموده و آن را بسته به نیازهای خود بومی نماید.

تیم تخصصی فایل پژوهشی معلمان است که توانسته ایم به کمک و راهنمایی شما عزیزان همه سعی خود را در تدوین فایل گزارش کارآموزی رشته حسابداری انجام دهیم .بانک فایل پژوهشی معلمان :گزارش کارآموزی

 

کارآموزی چیست؟

کارآموزی یا کارورزی دوره ای حدودا ۴۰ روزه است و مختص دانشجویانی است که رشته هایی با واحد های عملی زیاد مثل صنایع دستی چوب  دارند.این دانشجویان با قرار گرفتن در محیط کار تحت همین عنوان به کسب تجربه و محک زدن خودشون نسبت به آنچه آموختند می پردازند.

این بخش یکی از قسمت های ویژه بخش کامل گزارش کارآموزی معلم بلاگ است ..!

حذف اکانت تلگرام

۸۷۲ بازديد

اگر تمایل دارید که نسبت به حذف اکانت تلگرام خود اقدام کنید در این مقاله با موبایل کمک همراه باشید. Telegram – تلگرام یک مسنجر قدرتمند، رایگان و برای گوشی‌های هوشمند می‌باشد که با تمرکز بر روی دو فاکتور مهم سرعت و امنیت بسیار بالا طراحی شده است. اما در صورتی که تصمیم بگیرید حساب کاربری خود را در تلگرام دیلیت کنید باید بدانید که گزینه دیلیت اکانت تلگرام به صورت پیش‌فرض در مسنجر تلگرام وجود ندارد و برای حذف حساب خود از تلگرام، باید ابتدا وارد سایت تلگرام شده و از طریق وب سایت اقدام به پاک کردن اکانت خود خود کنید. با موبایل کمک همراه باشید.

ما در این مقاله قصد داریم که به آموزش تصویری نحوه پاک کردن اکانت تلگرام بپردازیم. چنانچه در رابطه با این موضوع نیاز به توضیحات بیشتری داشتید، می‌توانید با کارشناسان واحد پشتیبانی موبایل کمک تماس حاصل کنید و از آن‌ها راهنمایی دقیق‌تری بخواهید.

این مطلب در تاریخ دوم اردیبهشت ماه 97 آپدیت شده است و طبق تغییرات جدید تلگرام، آموزش مجددا بازنویسی شد.

هرگونه سوال در رابطه با این مطلب و مشکلات نرم‌افزاری موبایل خود دارید، با همکاران ما در شرکت همراه‌رایانه تماس بگیرید

شماره تماس از سراسر کشور
(بدون پیش شماره و از تلفن ثابت)9099070345

مرحله 1: ورود به سایت تلگرام و وارد کردن شماره موبایل تلگرام

همانطور که بالاتر خدمتتان عرض کردیم، دیلیت اکانت تلگرام با موبایل ممکن نیست و باید حتما وارد سایت تلگرام شوید.

Deactivate Telegram

step 1 delete account telegram

در این صفحه، شماره موبایل خود را وارد نمایید. (۹۸+ را به‌جای صفر اول وارد کنید) و روی Next کلیک کنید.

مرحله 2: دریافت پسورد حذف تلگرام و وارد کردن آن در سایت تلگرام

دریافت پسورد برای حذف اکانت تلگرام

در همین لحظه پیامی به تلگرام شما فرستاده می‌شود که حاوی یک رمز حذف اکانت تلگرام شما می‌باشد. اکنون کافیست پسوردی را که دریافت کرده‌اید، در قسمت Confirmation code وارد کرده و روی Sign in کلیک نمایید.

آموزش دیلیت اکانت تلگرام

مرحله 3: نکات مهم قبل از دیلیت اکانت کردن تلگرام 

در این صفحه تلگرام نکاتی را قبل از انجام پاکر کردن حساب، به شما گوش زد می‌کند. “توجه داشته باشید که اگر حساب خود را حذف کنید، تمام پیام‌ها، گروه‌ها و مخاطبین شما به جای بازیابی، حذف می‌شوند.”

هشدار تلگرام: لطفا در صورتی حساب خود را حذف کنید که دیگر به هیچ عنوان نمی‌خواهید از آن استفاده کنید. اگر شما اکانت خود را حذف کنید، شاید تا چند روز نتوانید مجددا ثبت نام کنید.

در آخر این صفحه و در قسمت Why are you leaving?، تلگرام علت اینکار را از شما جویا می‌شود که شما مختارید این قسمت پر کنید و یا خالی بگذارید. بر روی گزینه Done کلیک کنید.

نکات مهم قبل از دیلیت اکانت تلگرام مرحله 3

بیشتر بدانید: برای تغییر شماره تلگرام یا change number می‌توانید مقاله “آموزش تغییر شماره در تلگرام” را بخوانید.

مرحله نهایی: آیا از پاک کردن اکانت تلگرام اطمینان دارید؟

در این مرحله تلگرام برای آخرین بار از شما می‌پرسد که آیا از حذف اکانت تلگرام خود اطمینان دارید؟! شما با کلیک کردن بر روی گزینه Yes, delete my account اکانت تلگرام خود را دیلیت کردید.

دیلیت اکانت تلگرام

اکنون اکانت و سابقه فعالیت شما در تلگرام به طور کامل حذف خواهد شد و برای تمام مخاطبین شما به جای اسم شما در تلگرام، delete account نوشته می‌شود.

حذف اکانت تلگرام

جمع‌بندی و نکات مهم

همانگونه که مشاهده کردید در این مقاله به آموزش دیلیت اکانت تلگرام پرداختیم. توجه داشته باشید چنانچه در روز چندین بار اقدام به پاک کردن اکانت خود نمایید، شماره شما فلود یا phone number Flood می‌شود که برای رفع آن می‌توانید مقاله “رفع مشکل فلود Phone Number Flood تلگرام” را مطالعه نمایید. چنانچه در رابطه با این موضوع نیاز به توضیحات بیشتری داشتید، می‌توانید با کارشناسان واحد پشتیبانی موبایل کمک تماس حاصل کنید و از آن‌ها راهنمایی دقیق‌تری بخواهید.

 

سفر به استانبول

۸۵۰ بازديد

استانبول یکی از زیباترین شهرهای ترکیه و مقصدی بی‌نظیر برای گشت‌وگذار و سفر است. زیبایی‌های این کشور و مردم مهمان‌نواز آن شما را محسور خود خواهند کرد. هرچه بیشتر در خیابان‌های استانبول قدم بزنید، بیشتر عاشقش می‌شوید.

اگر اولین‌بار است که به استانبول سفر می‌کنید، توصیه می‌کنیم حداقل ۵ روز در این شهر بمانید تا بتوانید از بیشتر نقاط این شهر باستانی لذت و بهره‌ی کامل را ببرید. البته اگر می‌خواهید به‌طور کامل، استانبول و اطراف آن را ببینید، بهتر است اتاقی به مدت ۱۰ روز در هتل رزرو کنید.

استانبول شهر بزرگی است و جمعیت آن تا سال ۲۰۱۷ معادل ۱۵,۰۲۹,۲۳۱ بوده است. استانبول به بزرگی دیگر پایتخت‌های اروپایی است؛ اما در مقایسه با بیشتر آن شهرها، استانبول بسیار ارزان‌تر است. اگر برنامه‌ریزی خوب و دقیقی برای رفتن به استانبول داشته باشید، مطمئن باشید از سفر خود لذت خواهید برد. در ادامه نکاتی که باید قبل از رفتن به استانبول بدانید را، برایتان شرح خواهیم داد و همچنین برای سفر سریع تر شما میتونید تور لحظه آخری استانبول رو استفاده کنید.

چگونه به استانبول برویم و چگونه از آن خارج شویم؟

استانبول

می‌توانید با اتوبوس، قطار یا هواپیما به استانبول بروید. این تصمیم شما است که با کدام روش راحت‌تر هستید. تقریبا تمامی شرکت‌های هواپیمایی بزرگ، برای فرودگاه‌های آتاتورک و صبیحا ترکیه پرواز دارند. شرکت هواپیمایی ترکیه نیز روابط خوبی با دیگر شرکت‌های هواپیمایی سراسر جهان دارد. قبل از سفر می‌توانید قیمت بلیط هواپیما را نیز به‌صورت اینترنتی بررسی کنید.

گزینه‌ی دیگر برای سفر به استانبول، استفاده از تور است. تور می‌تواند هزینه‌های شما را تا حد زیادی کاهش دهد. کجارو در پیدا کردن تور استانبول به شما کمک می‌کند. می‌توانید فهرستی متنوع از تورهای استانبول که از طرف آژانس‌های گردشگری مختلف ارائه می‌شود را در کجارو ببینید، قیمت‌ها را مقایسه کنید و در نهایت تور استانبول ارزان پیدا کنید.

اگر می‌خواهید تجربه‌ای منحصربه‌فرد از سفر به استانبول کسب کنید، می‌توانید با قطار به این شهر بروید. برای رفتن به استانبول یا آنکارا، می‌توانید پس از تهیه‌ی بلیط قطار، از تهران روانه‌ی این شهر شده و از مسیر زیبای مرزی لذت ببرید.

روادید و امور مهاجرتی

از آنجایی که قصد سفر به یک کشور خارجی را دارید، قبل از این کار، باید بدانید برای سفر به ترکیه چه مدارکی نیاز دارید. ترکیه جزو کشورهایی است که شهروندان ایرانی برای سفر به آن نیازی به ویزای ترکیه ندارند. اما قطعا پاسپورت جزو مواردی است که باید در تمام سفرهای خارجی همراهتان باشد. به یاد داشته باشید تمامی مدارک مورد نیاز خود برای سفر به ترکیه را همراه داشته باشید تا اولین سفرتان به این کشور، تبدیل به خاطره‌ای تلخ نشود.

در استانبول، کجا اقامت کنیم؟

استانبول

استانبول پر از هتل، مهمانسرا و سوئیت است. همه نوع اقامتگاهی در این شهر وجود دارد؛ از ارزان‌ترینشان گرفته تا هتل‌هایی با قیمت‌های نجومی. قطعا باید حواستان باشد که بهترین مکان با کمترین هزینه را انتخاب کنید. وب‌سایت‌های بسیاری وجود دارند که نرخ اقامت در هتل‌های استانبول را ثبت کرده‌اند. برای پیدا کردن بهترین هتل های استانبول هم می‌توانید از کجارو کمک بگیرید. فهرست کاملی از هتل‌های این شهر را در کجارو ببینید، قیمت‌ها را مقایسه کنید و نظرات سایر کاربران در این زمینه را بخوانید تا بتوانید بهترین گزینه را با توجه به بودجه خودتان انتخاب کنید.

حتی می‌توانید از دوستان یا اقوامی که قبلا به استانبول رفته‌اند نیز در این زمینه کمک بخواهید. مکان‌هایی مانند سلطان‌احمد، بی‌اوغلو و میدان تقسیم برای رزرو هتل مناسب هستند. تمامی این مکان‌ها، مملو از رستوران و غذای خیابانی بوده و نواحی امنی برای اقامت محسوب می‌شوند.

منبع : https://www.zoomit.ir/2019/2/6/312509/things-know-before-travel-istanbul/

چگونه نقد کتاب بنویسیم؟

۹۰۰ بازديد

چگونه نقد کتاب بنویسیم؟

در یک سایت نقد ادبی، به کسانی که می‌خواهند نقد کتاب بنویسند رهنمودهای سودمندی داده شده است. نکات مهمی از این رهنمودها بدین شرح است:

نقد و معرفی کتاب
این نیست که کتابی را خلاصه کنیم. در نقد باید به این پرسشها پاسخ داد: چگونه؟ چرا؟ و تا چه اندازه قابل قبول؟
نقد لزوما ایراد گیری و به اصطلاح پنبه نویسنده را زدن نیست. نقد در واژه یعنی جدا کردن سره از ناسره و گفتن نقطه‌های قوت و ضعف داستان، و اینکه چرا شما کتاب را اینگونه می‌بینید. سه گام مهم در فراگرد نقد باید برداشته شود.

گام نخست: در نظر گرفتن چند پرسش - وقتی نوشته‌ای را می‌خوانید، باید این پرسشها در ذهنتان باشد:
1- نکته اصلی نویسنده 2- هدف او 3- مخاطَبان مورد نظر وی 4- در پیشبرد نکته اصلی، نویسنده از چه مسیر استدلالی پیروی می کند 5- در پشتیبانی از هدف خود از چه شواهدی بهره می گیرد 6- پیش فرضها یا پیشداوریهای نویسنده کدامها هستند.

سودمند تر آنست که در خلال خواندن کتاب درباره این پرسشها پاسخها را یادداشت کنیم.

گام دوم: ارزیابی - کتاب را خوانده‌اید و حالا نوبت ارزیابی‌تان از دیدگاههای نویسنده است. این پرسشها می‌تواند شمارا در ارزیابی کتاب یاری دهد:

1- آیا نوشته، منطقی بود؟
2- متن، روشن، سازمان‌یافته و ساده فهم بود؟
3- دیدگاههای نویسنده دقیق بود؟
4- آیا نکته‌های مهم به خوبی پرورانده شده بود؟
5- آیا شواهد کافی در تایید بحث او وجود دارد؟
6- بحث نویسنده از دیدگاه اصلی وی پشتیبانی می‌کند؟
7- آیا متن، برای مخاطَب مورد نظر مناسب است؟
8- آیا نوشته، در برگیرنده دیدگاههای حال و آینده او هست؟
9- آیا متن به شما در درک موضوع مدد می‌رساند؟
10- آیا واژه یا جمله‌ای در کتاب هست که واکنش شدید شمارا برانگیخته باشد؟ کدامها؟ واکنش شما چه بود؟
11- سرچشمه واکنش شما به این مساله چه بود؟ نخستین بار کی با این مفهوم آشنا شدید؟ کجا؟ آیا اشخاص، یا نوشته‌هائی را سراغ دارید که بر دیدگاه شما تاثیر گذاشته باشند؟ آنها تا چه پایه بر متن کتاب اثرگذار بوده یا با آن در تناقض بوده اند؟

گام سوم، طرح نقد و نگارش آن: در نگارش نقد سعی نکنید مقاله تان از ساختار کتاب مورد نقد دنباله روی کند، وگرنه ظن آن خواهد رفت که شما کتاب را خلاصه کرده‌اید. در درآمدی به مقاله، به موضوع نقد و دیدگاه خود بپردازید. با پیش کشیدن جنبه‌هائی از بحث کتاب از دیدگاه خود دفاع کنید، و با خلاصه‌ای از بحث و تاکید دوباره بر دیدگاه عمده خود مقاله را به پایان ببرید.

در این رهگذر، ابتدا دیدگاه‌های نویسنده کتاب را توضیح دهید. فرازهائی از کتاب را عینا در تایید مطلب خود بیاورید. حالا دیدگاه خودرا بگوئید، و اینکه در این باره چه فکر می کنید. به بیان چند دیدگاه کتاب که با آنها موافق و مخالفید بپردازید‌. در نقل مطالب کتاب، می‌توانید مطلب را به عینه نقل کنید یا خلاصه‌اش کنید و بگویید آن مطلبها چگونه شما را در پیشبرد نظرتان یاری می دهد.

توصیه نویسنده به کسانی که می‌خواهند در زمینه نقد کتاب کار کنند، این است که کتاب را مقدمتا به منظور کسب اطلاعات نخوانید؛ در خواندن کتاب دنبال راههای اندیشیدن به درونمایه آن باشید، و نحوه استدلال در متن را بیابید.

2. 
شیوه نقد
منتقد برای تهیه انتقاد کتاب باید کتاب را عمیقاً مطالعه کند. البته برای نوشتن معرفی کتاب می‌توان کتاب را به شیوه فنی و اختصاری خواند و به اصطلاح میان‌بر زد، و مقدمه و پیشگفتار و نتیجه و معرفی پشت جلد یا خلاصه فصلها و نظایر آنها را خواند و گزارش کوتاهی –بدون ارزیابی- از آن به دست داد. ولی نقد کتاب بدون خواندن کامل کتاب- وسوسه یا خطری که ممکن است ناقدان حرفه‌ای و پرکار را تهدید کند- اگر هم با ترفند زدن امکان داشته باشد، به سان چراغ دروغ بی‌فروغ است و از مقوله گندم‌نمایی و جو فروشی است.

منتقد مسئول حداقل باید یک بار اثر مورد انتقاد خود را بخواند و در طی این خواندن، به کمک علایم و اشاراتی که در حواشی کتاب به جا می گذارد، یا «خارج‌نویس» کردن مطالب مورد نیاز، یادداشتهای کافی برای تحریر مقاله و در واقع نقد خود فراهم کند. خواندن منتقدانه، مثل خواندن ویراستارانه، خواندن عادی نیست، خواندنی است عمیقتر و دقیقتر، همراه با ارزش‌گذاری و یادداشت‌برداری.

باید به هر کتاب از دو جنبه کلی نگاه کرد: الف) از نظر صورت؛ ب) از نظر محتوا. البته در این تقسیم نمی‌توان خط قاطعی بین مسائل محتوایی و صوری کشید. فی‌المثل نثر یک اثر غیرادبی آیا از مقوله صورت است یا محتوا؟ لذا این تقسیم‌بندی استعجالی و برای تسهیل بیان مطلب است.

الف) ارزیابی و انتقاد صوری: 1) ارزیابی صوری کتاب از قبل از بای بسم‌الله آغاز و به بعد از تای تمت ختم می‌گردد. منظور از قبل از بای بسم‌الله این است که منتقد باید به بررسی صحت صفحه عنوان –و تطبیقش با عنوان روی جلد و صفحات پیش از متن، از جمله صفحه حقوق بپردازد. و اگر مؤلف (یا مترجم یا مصحح) یا همکارش- یعنی ناشر- از استانداردهای رایج عدول کرده‌اند، آن را یادآور شود و یا اگر به روی آنها نمی‌آورد از آن به سایر بی‌دقتیهای متن رهنمون گردد. کتابهای فاقد صفحه عنوان به کلی بی‌سابقه نیست، به ویژه هنگامی که یک کتاب چاپ سنگی، به شیوه افست تجدید چاپ می‌شود،‌ گاه دیده شده که صفحه عنوان عادی برای آن نمی‌گذارند. بعد از صفحه عنوان نوبت به صفحه پشت آن یعنی صفحه حقوق می‌رسد که بسیاری از کتابهای چاپ ایران، هنوز از این نظر کامل نیستند. یعنی فی‌المثل در یک اثر ترجمه شده اگر نام کامل مؤلف را می‌آورند (که باید به خط لاتین هم بیاورند) عنوان اصلی اثر را به همان زبان اصلی یاد نمی‌کنند. یا فی‌المثل نمی‌نویسند که یک اثر چاپ چندم است. یا –و این رایج‌ترین نقص بسیاری کتابهاست- تاریخ چاپ اثر را ذکر نمی‌کنند و نظایر آن.

2)سپس نوبت به فهرست مندرجات می‌رسد. نداشتن فهرست مندرجات (آنجا که لازم است، نه فی‌المثل در یک رمان) یک عیب اساسی است و منتقد باید این خطا را بگیرد و بگوید.

3)سپس نوبت به پیشگفتار یا مقدمه مؤلف یا مترجم می‌رسد. ابتدا باید گفت پیشگفتار [=foreword/preface] با مقدمه [=introduction] فرق فنی دارد. پیشگفتار ربط ماهوی و مستقیم با محتویات کتاب ندارد، ولی مقدمه ارتباط ماهوی و محتوایی دارد و گاه بدون خواندن آن نمی‌توان به خوبی از یک اثر سر درآورد. پیشگفتار بر محور مسائل جنبی نظیر نحوه و شرایط تهیه یک اثر یا تجدید چاپ آن یا سپاس از دست‌اندرکاران ویرایش و نشر و حکایت تجدید نظر مؤلف در طبع چندم یک اثر و نظایر آن دور می‌زند. در مقدمه غالباً تز یا طرح اولیه یک اثر به اختصار مطرح می‌گردد و مؤلف هدف خود را از نگارش آن اثر و مباحث اساسی آن را با خواننده در میان می‌گذارد. و گاه تفصیل یا اثبات یک امر یا مسأله مجمل را که در مقدمه آمده به عهده متن می‌گذارد. منتقد باید هشیار باشد که آیا به این وعده‌ها در متن عمل شده و آیا مؤلف از عهده شرح و اثبات آن برآمده است یا خیر.

4)سپس باید به منطق و روش تدوین اثر پرداخت که آیا خوش تدوین است یا کلافه و درهم و برهم. این مسأله خود از مقوله محتوا نیست ولی بیش از هرچیز بر محتوا و ابلاغ آن تأثیر می‌گذارد. ممکن است یک اثر از نظر محتوا برجسته و بدیع باشد ولی از نظر تدوین مغشوش و سردرگم باشد. باید دید رابطه فصلهای کتاب طبیعی و منطقی است یا نه. ممکن است فصلهای بلند و در عین حال درخشانی در یک کتاب باشد که وقتی به دقت در آن نگریسته شود معلوم شود که خود یک رساله جداگانه است که ربطش با سایر بخشهای آن کتاب فقط در وحدت مؤلف است، نه در وحدت موضوع. در این مواقع منتقد می‌تواند ایراد بگیرد و حذف آن فصل را –برای چاپهای بعد- به مؤلف پیشنهاد کند.

گاه ممکن است یک اثر، با آنکه باید به فصلها و زیرفصلهای متعددی تقسیم شود، راستا و یک تکه سراسر کتاب را بدون هیچ‌گونه تقطیعی در موضوع، یا تنفسی به خواننده، طی کرده باشد. این هم ایرادی اساسی است و باید گوشزد کرد.

اگر اثر مورد انتقاد ترجمه است باید دید که آیا مترجم تدوین و تبویب متن اصلی را رعایت کرده است یا نه، و اگر نکرده چه دلیل عملی یا عقل‌پسندی داشته است. در بسیاری از موارد دیده می‌شود که مترجم از پاراگراف‌بندی متن اصلی، بدون هیچ دلیل عدول می‌کند. حتی عدول از نقطه‌گذاری متن اصلی هم باید موجه و مفید به حال خوانندگان باشد، تا چه رسد به مسائل مهمتر. در تصحیح متون نیز نقطه‌گذاری، و پاراگراف‌بندی حایز اهمیت است چه غالب متون قدیمی از اول تا آخر کتاب حتی یک بار هم به سر سطر نمی‌آیند، و حتی یک نقطه –یا سایر علامات سجاوند در سراسر آنها به کار نمی‌رود. انجام این وظیفه از مصحح انتظار می‌رود، که حتی می‌تواند از پیش خود [آزادانه یا در قلاب] عنوانهای اصلی و فرعی بگذارد و کتاب را خوانا و شیوا کند.

5)یکی از مسائل مهم صوری یا صوری-محتوایی، نثر یک اثر اعم از ترجمه یا تألیف است که حتماً باید شیوا و رسا باشد. سلامت نحو و نثر از نخستین بایستنیهای یک اثر است. گاه بیماری نحو و نثر بر محتوا نیز اثر می‌گذارد و محتوا را بیمارگونه و بی‌ربط می‌نمایاند. هرگونه بی‌روشی و بی‌اعتدالی در نثر اثر –از جمله فارسی‌گرایی یا سره‌نویسی یا عربی‌زدگی یا فرنگی‌مآبی افراطی- را باید گوشزد کرد و نادرست شمرد. سبک و سلیقه شخصی و ذوق ورزی فقط تا حد معینی مجاز و مقبول است. همین طور واژگان‌سازی و واژگان‌بازی نباید از سر سیری و تفنن باشد، و محتوا یا شیوه عادی و عرفی اهل زبان را تحت‌الشعاع قرار دهد. به ویژه در زمینه‌هایی که معادلها و مترادفات پسندیده و جاافتاده‌ای وجود دارد. بعضی از اهل قلم هستند که از به کار بردن عبارات کلیشه، و به طور کلی کلیشه‌های عادی زبان که بافت پیوندی هر زبانی را تشکیل می‌دهد پرهیز دارند و با آوردن تعبیرات و ترکیبات خود ساخته فراوان، غرض خود را –اگر اصولاً غرضی داشته بوده باشند- نقض و نخستین وظیفه زبان را که تفهیم و تفاهم است نفی و وقت خوانندگان را تلف می‌کنند. زبان میراث مشترک است و همه اهل زبان و اهل قلم در حفظ و انتقال آن مسئولیت مشترک دارند و تصرفات من درآورده در زبان جایز نیست و منتقدان در این‌باره مسئولیت خطیری دارند.

6)در بخش پایانی کتابهای تحقیقی معمولاً انواع فهارس یا ضمائم می‌آید. اگر یک کتاب تحقیقی –فی‌المثل علمی یا تاریخی- فهرست موضوعی یا اعلام نداشته باشد، نقض آن است و باید یادآور شد. در مورد ضمایم باید میزان ربط یا بی‌ربطی آنها را با متن سنجید. طبعاً ضمایم حجیم و کم‌ربط از معایب یک اثر است. داشتن یا نداشتن تصویر و نمودار و طرح و جدول و نظایر آن را- در مورد آثاری که باید واجد آنها باشند- باید مدّ نظر داشت.

7)دیگر از مسائل صوری توجه به صحت چاپ اثر است. ظرافت و نفاست در جای خود مطبوع و غالباً مستحب است؛ آنچه در درجه اول واجب است برآوردن حداقل انتظارات معقول است. به مصالح چاپ وقتی می‌توان –و باید- ایراد گرفت که صفحات بر هم سایه بیندازد یا فرضاً مرکب محو، یا حروف ساییده یا اندازه حروف نامتناسب با متن، خیلی درشت یا خیلی ریز باشد. اگر داستان یا ادبیات کودکان یا دیوان شعر با حروف ریزتر از عادی باشد همان‌قدر نامتناسب است که یک فرهنگ لغت یا دایرةالمعارف با حروف درشت.
شایع‌ترین عیبی که لازم است منتقد به آن توجه کند فراوانی نسبی اغلاط مطبعی است، که مسئولیت مشترک ناشر و صاحب اثر است. افشاگری در این امر حساسیت و آگاهی مؤلفان و ناشران را افزایش می‌دهد و مآلاً به بهبود و بهداشت چاپ کمک می‌کند.

8)به اشکالات صحافی نیز اگر در اثر پیدا شود، فی‌المثل فرمها غلط صحافی شده یا یک فرم جا افتاده باشد، باید توجه داشت؛ همچنین به سستی شیرازه کتاب و تناسب یا عدم تناسب روی جلد و آرایشهای آن.

9)دیگر از مسائل صوری، سیستم ارجاعات و پانویسها یا یادداشتهای پایان فصل یا پایان کتاب است که باید زودیاب و معقول باشد. در بعضی کتابها به جای به کار بردن اعداد عادی در متن و پانویس، از یک ستاره و دو ستاره و چند ستاره و دشنه و خنجر و صلیب و غیره استفاده می‌کنند که قیافه مضحکی به کتاب می‌دهد.

ب)ارزیابی و انتقاد محتوا: از آنجا که محتوای کتابها متفاوت است، شیوه نقد و ارزیابی آنها نیز تابع محتوا است. آثار علمی و هنری و سیاسی را با یک مجموعه از معیارهای ثابت و همسان نمی‌توان ارزیابی کرد. یک دیوان شعر وجه شبهی با یک رساله فلسفی یا یک کتاب درسی مربوط به شیمی ندارد، مگر شباهتهای صوری نظیر مقدمه و فهرست مندرجات و فهرست اعلام و فصلهای چندگانه و نظایر آن، که شرحش گذشت.
در اینجا درباره دسته مهمی از کتابها یعنی آثار ادبی اعم از شعر یا داستان یا نمایشنامه یا ادبیات کودکان و نوجوانان بحثی نمی‌کنیم. هرچند شمه‌ای از آنچه در اینجا مطرح کردیم به این دسته از آثار هم قابل اطلاق است، ولی بعضی معیارهای ارزیابی آنها و در آنها سبکها و مکتبهای گوناگونی حاکم است متفاوت است که ارزیابی و انتقاد آنها را پیچیده‌تر می‌سازد و زمینه اصلی بررسی آنها خود فن پیشرفته نقد ادبی و سخن‌سنجی است.

در انتقاد سایر کتابها، یعنی آثار تحقیقی ادبی، تاریخی، جغرافیایی، علمی (اعم از علوم اجتماعی و علوم طبیعی و دقیقه) و فلسفی می‌توان به دو مبنای عمده قائل شد: 1)مبنای عقلی-استدلالی؛ 2)مبنای تجربی-تحقیقی.

1)مراد از مبنای عقلی-استدلالی این است که کتاب نیز مانند سایر فعالیتها و آفریده‌های طبع و دست بشر باید ساختمان منطقی معقول داشته باشد یعنی سازواری و انسجام منطقی درونی؛ و فی‌المثل خُلف و تناقض در بین اجزای آن مشاهده نشود، یا بین مقدمات و نتایجش رابطه صحیح برقرار باشد. لازم است منتقد توجه داشته باشد که صلابت منطقی و شیوه استدلال مؤلف از چه قرار است. آیا فی‌المثل همواره از تمثیل که ضعیفترین نوع استدلال است استفاده می‌کند، یا اگر ادعای استقراء می‌کند، استقرائش چه پایه‌ای و مستنداتی دارد. گاه ممکن است صدق و صحت مقدمات یک قیاس را نتوان بررسی یا درباره آن داوری کرد، ولی شیوه انتاج را بتوان.

باری برای پی بردن به ضعف تألیف و ضعف استدلال لازم نیست که منتقد منطق‌دان باشد. همان ذوق سلیم و عقل مشترک که به قول دکارت بین همگان به یکسان تقسیم شده، و در این باب هیچکس از سهم خود ناراضی نیست، کافیست. (7) طبعاً اگر بر کتابی مربوط به منطق، نقد نوشته می‌شود، لازم است منتقد بیش از اینها منطق‌دان باشد.

2)مبنای تجربی-تحقیقی این است که یک اثر را برمبنای پیشینه و سنت و منابع موجود در آن رشته بسنجد و جای آن را در جنب آثار مشابه و مقدم بر آن تعیین کند و بررسی کند که آیا از اساسی‌ترین منابع در آن زمینه باخبر و برخوردار بوده است یا نه. دیگر اینکه نحوه استفاده‌اش از منابع، انتقادی و آگاهانه است یا بی‌فکرانه و غارتگرانه و به قول ای.اچ. کار فقط به کمک «چسب و قیچی» تألیف می‌کند یا از مغز و منطق خود نیز مایه می‌گذارد؟ حرف تازه‌ای دارد؟ یا بیان بهتری؟ راه تازه‌ای برای توجیه و توضیح مسائل قدیمی دارد یا روش ساده‌تری؟ و نظایر آن. یا هیچ‌چیز را جابه‌جا نمی‌کند و مؤلف فقط تمرین خط –اگر نگوییم تمرین بدخطی- کرده است، و فریفته گرمی بازار فلان نوع کتاب یا درخواست فلان ناشر شده است و آنها را سبب کافی شمرده است. باری لازم است که اطلاعات و آمار و نتیجه آزمایشها و گزارش پژوهشها و انواع نقل قولها از هر نظر ارزیابی و بررسی شود. در آثار تاریخی و کلامی و قرآن‌شناسی و فقه و حدیث و بعضی علوم دیگر هرچه منابع کهن‌تر باشد مطلوب‌تر است، ولی در علم و صنعت تقریباً عکس این قاعده صادق تر است. شیوه استناد هم مهم است. نقل مع‌الواسطه فقط در موارد خاصی و به ندرت جایز است. فی‌المثل برای احادیث نبوی می‌توان و بسیار مفید است که به المعجم المفهرس لالفاظ الحدیث النبوی فراهم آورده ونسینک رجوع کرد، ولی حتی‌المقدور به آن نباید استناد کرد بلکه به منابعش، یعنی کتب اصلی مجامیع حدیث که این کتاب فهرست آنهاست، نظیر صحیح مسلم یا بخاری.

یا اگر فی‌المثل کسی در پایان یک تحقیق ادبی، واژه نامه گذارده باید دید منابع او و میزان اتقان آنها چقدر است. اگر از فرهنگهای دیگر فراهم آمده باشد یک شأن دارد و اگر همه‌اش اجتهاد خود مؤلف باشد شأن دیگر. من در آورده‌های هرمتذوقی را نمی‌توان اجتهاد نام داد و معتبر دانست. از سوی دیگر گردآوری کامپیوتروار از کتابهای لغت را هم همواره و حتماً نمی‌توان کارساز نهایی پنداشت.

آثار تحقیقی-علمی به سه صنف عمده تقسیم می‌شوند:
1) تألیف و تصنیف؛ 2) ترجمه؛ 3) تصحیح متن قدیمی. درباره صنف اول کما بیش سخن گفتیم. این دسته در بعضی مباحث و مسائل نیز با ترجمه و تصحیح مشترک است و فرضاً اگر در تصحیح متن به ارزیابی تعلیقات اشاره کردیم، این اشاره درباره ترجمه و تألیف هم صادق است. اینک اندکی به ارزیابی و انتقاد کتابهای ترجمه یا تصحیح شده می‌پردازیم.

1)ترجمه: در مورد ترجمه اولین انتقاد و ارزیابی باید متوجه خود متن باشد. هیچ دلیلی ندارد که متن را مبرا از هر کژی و کاستی بدانیم. اتفاقاً شناخت و نقادی آثار کلاسیک و نوکلاسیک غربی که بیشترین منبع ترجمه برای ماست، برای کتابشناسان و کسانی که با منابع کتابشناختی و نقد کتاب اروپایی آشنایی دارند، یا می‌توانند دسترسی داشته باشند، کار دشواری نیست. اشاره به اینکه متن اصلی در متن فرهنگ بیگانه چه ارزشی دارد لازم و مفید است. البته اگر کسی رنج ترجمه اثر کم‌ارزشی را بر خود هموار ساخته، اگر خوب از عهده ترجمه برآمده باشد باید ارج نهاد و در عین حال او را از بی‌قدری اصل اثر آگاهانید. این مورد کم پیش می‌آید، زیرا کسی که مدارج دشوار ترجمه را طی کرده و مترجم کارآمدی شده باشد، به طریق اولی تا این اندازه اطلاعات کتابشناختی در زمینه علاقه خود دارد که به کاهدان نزند. عکس این قضیه بیشتر اتفاق می‌افتد و آن افتادن مترجمان ناشی و نوخاسته به جان آثار اصیل و از حیز انتفاع انداختن آنهاست که در ایران کم اتفاق نمی‌افتد.

در بررسی و انتقاد آثار ترجمه شده طبعاً سه اصل کلاسیک را باید در نظر گرفت: 1) میزان مهارت مترجم در زبان مادری یا زبان مقصد (برای ما فارسی)؛ 2)میزان تبحر او در زبان مبدأ (برای ما بیشتر زبانهای اروپایی و عربی)؛ 3) میزان آگاهی مترجم از موضوع علمی یا فنی اثر ترجمه شده.
در این قضاوتها معمولاً به شهرت نیک باید مترجم در آثار دیگرش و یا نقدهایی که پیشتر بر سایر ترجمه‌های او نوشته شده اتکا یا حتی اکتفا می‌شود که درست نیست. زیرا ممکن است ارزیابیهای قبلی از کارهای قبلی او به دلایلی درست و بی‌خدشه نبوده باشد، ثانیاً امکان ترقی و تحول و تکامل برای مترجم محفوظ بوده است. لذا بهترین، یعنی ساده‌ترین و سالم‌ترین راه همانا مقابله ترجمه با متن اصلی است که هرسه گمشده را برایمان پیدا می‌کند. البته سلامت و سلاست نثر فارسی اثر ترجمه شده را بدون مراجعه به متن هم می‌توان فهمید. ولی شیرینی و شیوایی را همواره نباید حمل بر صحت کرد. باید دید این میزان از شیوایی و شیرینی به قیمت چقدر دور شدن از متن یا تحریف و تصرف سلیقه‌ای مترجم فراهم شده است.

باریک شدن در معادلهای اصطلاحات، اعم از اینکه مترجم آنها را در پانویس یا واژه‌نامه پایان اثر آورده یا نیاورده باشد، به شناخت میزان مهارت و موفقیت او کمک شایانی می‌کند. نیاوردن معادل اروپایی اصطلاحات را –آنجا که مهم و استراتژیک است- باید نقص به حساب آورد. چه‌بسا مترجم می‌خواهد رد گم کند، یا شاید در مسأله اصطلاحات، خود را در مقابل هیچ مرجعی مسئول و جوابگو نمی‌داند. پس از مطالعه و مقابله اصطلاحات اساسی، اگر آنها را معیوب و مغشوش بیابیم باید بدانیم که خانه از پای‌بست ویران است. ضبط درست یا نادرست اعلام هم از موارد مهم و استراتژیک ترجمه است. چه نشان می‌دهد مترجم رجال علم یا فن یا هنر موضوع ترجمه خود را می‌شناسد یا خیر.

دیگر از مسائل مهم در ترجمه از عربی یا اروپایی به فارسی این است که در بسیاری موارد نقل قولهایی از منابع کلاسیک یا نوین فارسی در آن آثار هست، و الزامی است که مترجم آن منابع را بیابد و آن اقوال را عیناً از آنها نقل کند. در ترجمه‌های فارسی سابقه دارد –و در اینجا نام نمی‌بریم- که مترجم، ابیاتی از مثنوی مولانا یا غزلی از غزلهای او را که بایست پیدا می‌کرده، پیدا نکرده و به جای آن از خود بیت و غزلی سروده و زینت‌افزای ترجمه خود کرده است!

2)تصحیح متون: درباره ی چون و چند تصحیح متون و روشها و شگردهای آن چند اثر به فارسی هست. (8) جدیدترین آنها «نکته‌هایی در باب تصحیح متون» نوشته آقای احمد سمیعی است. در مقدمه این مقاله پربار می‌خوانیم:
تصحیح متون به پایه و مایه نیاز دارد، از تبحر در لغت و علوم ادبی و سابقه تتبع در منابع و آشنایی با سبکها و مکاتب و تحول ساختمانی زبانی و آگاهی از تأثیر گویشها و لهجه‌ها و هم زبانهای بیگانه و فرهنگ رسمی و مردمی عصر و انس با عربیت و الفت با قرآن و علوم قرآنی و تخصص در فنی که متن در حوزه آن است گرفته تا علم به سیر تطور خط و کتابت و هنر خوشنویسی و شناسایی مرقعها، همراه با همه اینها دقت و وجدان علمی و قوه تمییز و استعداد تفرس و سرانجام شم و ذوق زبانی. (9)در ارزیابی و انتقاد تصحیح متون باید دو موضوع را لحاظ کرد:
الف)متن یا متون مبنا. متن یا متون مبنا باید هرچه کهن‌تر باشند. در بعضی موارد هست که چاپ یک متن برمبنای فقط یک نسخه ناگزیر یا پذیرفتنی است و آن اینکه از یک اثر فقط یک نسخه موجود باشد یا نسخه به خط مؤلف باشد. البته در این مورد هم می‌توان از نسخه‌های دیگری که از آن رونویس شده به عنوان منابع مشورت استفاده کرد. البته آثاری که دستنوشت مؤلف باشد بسیار کمیاب است، لذا تهیه نسخ (یا نسخه‌های عکسی) متعدد –و البته هرچه قدیمتر- از یک اثر مطلوب و ناگزیر است. تهیه اقدام نسخ یا نسخ اقدم اهمیت حیاتی دارد. اگر محقق با استفاده از عالیترین روشهای تصحیح متون و با داشتن اعتبار علمی و ادبی طراز اول، فی‌المثل مثنوی مولوی را برمبنای پنج نسخه متعلق به قرن دهم و به بعد تصحیح کند، بادپیمایی کرده است، مگر اینکه اصولاً نسخه‌های مثنوی کهن‌تر از قرن دهم در جهان موجود نباشد، که در این صورت مسأله فرق می‌کند، یعنی لامحاله اقدم نسخ همین نسخه‌های قرن دهم و به بعد است و این اصل اساسی محفوظ مانده و رعایت شده است. اعتنا به اقدم نسخ یا نسخ هرچه قدیمیتر، بر یک اصلی عقلی-تجربی استوار است و آن اینکه هرچه نسخه به عصر مؤلف نزدیکتر باشد و در سلسله طولی قرار گرفته باشد، تعداد دفعات استنساخ شدن یا به تعبیر دیگر دور شدنش از متن اصلی و اولی کمتر، و لذا امکان تصرف و تطاول آگاهانه یا ناآگاهانه کاتبان متعدد نیز کمتر است. البته هرنسخه قدیمتر از هرسنخه جدیدتر صحیحتر و به اصل نزدیک‌تر نیست. نسب‌شناسی نسخه هم در بسیاری موارد لازم است تا معلوم بدارد که نسبت یک نسخه تا «ام‌النسخ» طولی است یا عرضی. آری اصل این است که در شرایط مساوی و در اغلب موارد، قدمت با صحت مقارنه، و بلکه ملازمه دارد. ضمناً تعیین‌کننده اقدم و یا اصح نسخ، فقط تاریخ کتابت نیست. چه اگر فقط تاریخ کتابت مناط باشد، کلیه نسخه‌های قدیم و اصیلی که تاریخ کتابت ندارند لاجرم بی‌فایده خواهند ماند، حال‌ آنکه اهمیت و قدمت آنها از طریق دیگر به اثبات رسیده است. به گفته دکتر زرین‌کوب: «در هرحال مرحله عمده کار نقد [=تصحیح] متون مرحله ضبط نسخ و تحقیق در انساب نسخ است که اگر مدعیان و نااهلان بدان دست بزنند، هرقدر هم قواعد و رموز فنی را درست مراعات کنند، به واسطه فقدان تجربه ذوقی و مایه علمی از عهده تشخیص نسخه‌ای که می‌تواند اساس قرار بگیرد برنمی‌آیند...» (10)

ب)روش تصحیح. پس از توجه به اعتبار و قدمت و صحت متن یا متون مبنا، باید به روش تصحیح توجه کرد. غالباً رسم است که مصححان، نسخ یا بعضی از مهمترین نسخ مبنای کار خود را به دقت –ولو به اختصار- معرفی می‌کنند و عکسی از صفحات مهم اول و آخر آنها در مقدمه کتاب می‌آورند تا جای هیچ شک و شبهه‌ای، در اصالت کار و متون مبنای آنها به خاطر کسی خطور نکند و خوانندگان، تصوری-هرقدر اجمالی- از کیفیت نسخه‌ها پیدا کنند.
بعضیها درباره مختصات سبکی و دستور زبانی اثر تصحیح خود هفتاد هشتاد صفحه داد سخن می‌دهند که خود یک بحث جداگانه زبانشناسی-تاریخ ادبی است و غالباً فایده آن، علی‌الخصوص بر اثر به کار نبستن روش علمی، چندان نمایان نیست. اشاره کوتاه به مختصات رسم‌الخطی واجب‌تر و مفیدتر است.

مهمترین مسأله‌ای که باید در تصحیح متون ارزیابی کرد، میزان گرایش مصحح به تصحیح قیاسی و ذوق و زبان امروزی را مبنا و محک قرار دادن است؛ که لغزشگاه غالب مصححان است. البته به صفر رساندن هرگونه استحسان و اجتهاد –حتی در مقابل نص!- هم شاید عملی یا به صرفه و صلاح نباشد، و با رعایت چند شرط می‌توان به آن پرداخت: 1) غلط یا تصحیف متن مسلم باشد. مانند نقل غلط آیات قرآن یا افزایش و کاهش کلمه یا کلماتی که از قرآن نیست در آیات قرآن؛ 2)تحقیقات جدید و معتنابهی به نفع استحسان یا اجتهاد در آن موارد صورت گرفته باشد؛ 3) حتی‌المقدور این اصلاحات با اطلاع دادن به خواننده، و در پانویس یا در بخش تعلیقات انجام شود، و اگر لازم است که در متن عمل شود، در پانویس به آن اشاره شود.

در سروکار با بسیاری متون تصحیح شده، آخرالامر خواننده آرزو می‌کند که کاش مصحح مهمترین متن مبنای کار خود را به صورت عکسی چاپ می‌کرد و ملغمه مغلطه‌آمیزی که محصول سلیقه‌ورزیهای او است ارائه نمی‌شد. باری با آنکه سنجیدن میزان توفیق تصحیح یک اثر امری فنی و دشوار است و فقط خبرگان می‌توانند اظهار نظر کنند، اما حاصل کار چیزی نیست که منتقد یا خواننده تیزبین نتواند از آن سر درآورد. مواردی هست که غلط‌خوانی بعضی عبارات متن را بی‌هیچ مقابله‌ای و فقط از صدر و ذیل آنها می‌توان فهمید. اما باید عمل به احتیاط کرد و فقط موارد خیلی واضح را مطرح ساخت. نحوه ضبط نسخه بدلها و افزایش تعلیقات روشنگر متن را هم باید مدنظر داشت و در ارزیابی و انتقاد به حساب آورد.

آنچه گفتیم تمامت کار و بار نقد کتاب را در بر نمی‌گیرد. اینها ظاهراً همه در عیب‌جویی و عیب‌گویی بود. حافظ می‌گوید:‌ «کمال سرمحبت ببین نه نقص گناه/ که هرکه بی‌هنر افتد نظر به عیب کند» ولی در کار نقد کتاب می‌توان اندکی از شعر حافظ عدول کرد و گفت دیدن عیبها خود نوعی هنر است؛ اما در هرحال ندیدن هنرها هم خود نوعی عیب است.

منبع

درمان جوش با عسل

۸۶۲ بازديد

ماسک عسل به دلیل خاصیت آنتی باکتریایی که دارد برای درمان جوش صورت می تواند مناسب باشد و علاوه بر این عسل بخاطر داشتن خواص آنتی اکسیدانی از چین و چروک روی پوست صورت جلوگیری می کند و اگر پوست شما حساس است بهتر است از ماسک عسل طبیعی برای درمان برخی از ناراحتی های پوستی خود نظیر جوش و جلوگیری از چین و چروک صورت و … استفاده کنید. درمان جوش صورت با عسل نیز یکی از بهترین روش های طبیعی برای مقابله با جوش های صورت است.

جوش یکی از بزرگترین مشکلات پوستی است که اغلب افراد دچار آن هستند برای درمان جوش صورت روش های طبیعی و گیاهی زیادی وجود دارد که درمان جوش صورت با استفاده از عسل یکی از این روش های طبیعی است و شما به راحتی می توانید با کمک عسل پوست آسیب دیده صورتتان را درمان کنید.

درمان جوش صورت با عسل با 4 روش مختلف

 

درمان جوش صورت با عسل با کمک 4 ماسک طبیعی و گیاهی

برای از بین جوش صورت و رفع جای جوش صورت بهتر است از درمان ها و ماسک های طبیعی استفاده کنید زیرا این روش ها برای پوست شما هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند. در ادامه 4 درمان جوش صورت با عسل را مشاهده خواهید کرد که امیدواریم با کمک این درمان ها بتوانید جوش های صورت خود را به راحتی از بین ببرید.

ماسک عسل برای درمان جوش صورت

1. ماسک عسل با لیمو و ماست

از این ماسک می توانید برای درمان خشکی پوست صورت و جوش های صورت استفاده کنید. ماسک عسل و ماست همچنین برای پوست های مختلف می تواند قابل استفاده باشد.

ماسک عسل و لیمو

مواد لازم

  • شیر تازه : 2 قاشق مرباخوری
  • عسل : 2 قاشق مرباخوری
  • آب یک عدد لیمو ترش تازه
  • ماست ساده : 1 قاشق مرباخوری

روش تهیه ماسک لیمو و عسل

شیر تازه و عسل و آب لیمو و ماست را درون ظرفی مناسب بریزید و این مواد را با یکدیگر به خوبی ترکیب کنید سپس لایه ای نازک از مخلوط عسل را بردارید و روی پوست صورت و گردن خود بمالید و چند دقیقه صبر کنید تا ماسک روی پوست صورت شما به خوبی خشک شود سپس لایه ای دیگر از ماسک عسل را روی پوست صورت و گردن خود بمالید و بعد از 10 دقیقه صورتتان را با کمک آب ولرم بشویید توجه داشته باشید که برای شستن این ماسک از روی پوست صورت نباید از صابون استفاده کنید. برای گرفتن نتیجه بهتر این ماسک را به مدت 3 تا 4 بار در هفته استفاده کنید.

2. ماسک سیب و عسل

ماسک سیب و عسل به دلیل خاصیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی که دارد رادیکال های آزاد و میکروب های سطح پوست را از بین می برد و از بروز جوش و چین و چروک در پوست صورت جلوگیری می کند.

ماسک عسل و سیب

مواد لازم

  • سیب : 1 عدد
  • آب ولرم
  • عسل : 5 قاشق چایخوری

روش تهیه ماسک سیب و عسل

ابتدا سیب را از وسط به دو قسمت تقسیم کنید و هسته های سیب را خارج کنید و سیب با پوست را درون مخلوط کن بیندازید تا به طور کامل خرد شود سپس عسل و آب ولرم را به سیب خرد شده اضافه کنید تا ماسکی یکدست بوجود آید.
بعد از تهیه ماسک لایه ای نازک از آن را بردارید و روی پوست صورت خود قرار دهید و به آرامی پوست صورتتان را با کمک این ماسک ماساژ دهید و بعد از گذشت 15 دقیقه صورتتان را با کمک آب ولرم بشویید.

رفع جوش صورت با عسل و سیب

3. ماسک جوز هندی و عسل

ماسک جوز هندی و عسل برای درمان جوش های سرسیاه می تواند مناسب باشد.

ماسک عسل و جوزهندی

مواد لازم

  • آب لیموی تازه : یک قاشق مرباخوری
  • عسل : دو قاشق غذاخوری
  • دارچین : 1/4 قاشق مرباخوری
  • جوز هندی : 1/4 قاشق مرباخوری

طرز تهیه ماسک جوش هندی و عسل

ابتدا عسل را درون ظرفی مناسب بریزید و گرم کنید سپس آبلیمو و جوز هندی و دارچین را به مخلوط عسل اضافه کنید و بعد از ترکیب کردن این مواد با یکدیگر آن ها را روی پوست صورت خود بمالید و بعد از گذشت 15 دقیقه پوست صورتتان را با کمک آب شستشو دهید.

4. درمان جوش صورت با عسل و تخم مرغ

برای درمان جوش صورت با عسل باید از عسلی که ساکارز پایین دارد استفاده کنید.

مواد لازم

  • تخم مرغ خام : یک عدد
  • عسل : 1 قاشق سوپخوری

روش تهیه ماسک تخم مرغ و عسل

تخم مرغ و عسل را درون ظرفی مناسب با یکدیگر ترکیب کنید سپس ترکیب این مواد را روی پوست صورت خود بمالید و بعد از 20 دقیقه صورتتان را با کمک آب ولرم به خوبی بشویید.

ماسک عسل و تخم مرغ

در این مطلب با 4 درمان جوش صورت با عسل آشنا شدید که امیدواریم بتوانید با کمک این درمان های طبیعی جوش های صورت خود را از بین ببرید و پوستی صاف و درخشان داشته باشید. در صورت تمایل می توانید برای مشاهده انواع ماسک طبیعی کلیک کنید.

منبع : آرگا

ترمیم معدل دوازدهمی ها

۸۸۰ بازديد

امکان ترمیم معدل دوازدهمی ها برای کنکور 98 وجود ندارد

دانشجوفا:عبدالرسول عمادی سرپرست معاونت آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش در گفت‌وگو با فارس در پاسخ به این پرسش که «با توجه به اینکه 85 درصد ظرفیت ورود به دانشگاه‌ها از طریق سوابق تحصیلی است، شرایط ترمیم معدل چگونه است؟»، اظهار کرد: اگر فرصت شرکت داوطلب در کنکور تا اخذ دیپلم به حدی باشد که یک دوره امتحان نهایی فاصله داشته باشد، می‌تواند در فرایند ارتقای تحصیلی یکبار دیگر امتحان دهد.

وی ادامه داد: طبیعی است که اگر اخذ دیپلم به‌گونه‌ای باشد که باید بعد از آن در سوالات کنکورشرکت کند فرصتی برای ترمیم سوابق تحصیلی نیست یعنی اگر دانش‌آموز دی ماه امتحان نهایی را بدهد و دیپلم بگیرد و کنکور در تیرماه باشد، می‌تواند برای ترمیم سوابق تحصیلی یک بار در امتحانات  نهایی خرداد ماه شرکت کند ولی اگر خردادماه دیپلم بگیرد، فرصتی ندارد.

ترمیم معدل برای دانش‌آموزان پایه دوازدهم کنکور 98 وجود ندارد؟

عمادی در پاسخ به این پرسش گفت: بله، برای پایه دوازدهم امسال صدق نمی کند چون سابقه خرداد ماه را باید برای سازمان سنجش ارسال کنیم.

 سرپرست معاونت آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش تصریح کرد: داوطلبان فقط یکبار برای ترمیم هر درسی می‌توانند در سوالات امتحان نهاییشرکت کنند.

منبع